Koningin Beatrix heeft donderdag een ontmoeting met de in Qatar wonende en werkende Nederlanders. Zo’n bijeenkomst is een vast onderdeel van elk staatsbezoek. Er zijn duizend Nederlanders in Qatar’ driehonderd komen handen schudden met het koninklijk gezelschap.
Er is geld in Qatar. Het is de snelst groeiende economie ter wereld. Onderwijs is er gratis en ook voor een medische behandeling hoeft niet te worden betaald. Dat wil zeggen, door het handjevol autochtone Qatari dan. Voor import, drie op de vier inwoners van Qatar, gaat dit niet op.
Hoger salaris
Qatar wordt ten onrechte wel een oliestaat genoemd, maar gas is de voornaamste bron van inkomsten. Sjaak Schuurman uit Soest woont sinds drie jaar in het dun bevolkte emiraat (1,7 miljoen inwoners).
Hij is – zoals relatief veel van de ongeveer duizend Nederlandse expats – werkzaam in de gasindustrie. “De meesten komen hierheen, omdat ze in Qatar beter verdienen dan in Nederland. Om te beginnen betaal je hier al geen inkomstenbelasting.”
Uitdaging
Belasting betalen is een wereldvreemd idee voor de Qatari. Volgens Schuurman is de beloning meestal echter niet de enige reden voor een verblijf in de woestijn.
“Voor veel mensen geldt dat ze een overplaatsing zien als een uitdaging. Qatar groeit als kool en trekt bijvoorbeeld veel grote sportevenementen naar zich toe. Al met al een stuk minder gezapig dan braaf van negen tot vijf je werk doen in Nederland. Inclusief de file na afloop.”
Verkeerd beeld
Over Qatar bestaan de nodige vooroordelen en dat steekt. Het ergert veel Nederlandsers hier dat Qatar thuis wordt gezien als ‘eng moslimland’, dictatoriaal of een Dagobert Duck-oord waar alleen geld telt.
Marga van Liemt: „Het leven is hier relaxed. Mensen nemen de tijd voor elkaar. Qatar is bovendien veilig. Ik kan mijn auto zonder probleem open laten als ik boodschappen doe. Dat zal wennen worden als wij over een jaar terugkeren naar Nederland.”
Populaire emir
Technisch gesproken is Qatar inderdaad een dictatuur. De emir, sjeik Hamad bin Khalifa Al Thani, en zijn zeer uitgebreide familie (20.000 leden) hebben het voor het zeggen. Maar voor volksopstanden hoeft de emir voorlopig niet te vrezen. “De emir is razend populair”, meent Van Liemt.
“Hij deelt de olieopbrengsten in hoge mate met zijn volk. De gemiddelde Qatari heeft het veel te goed om de straat op te gaan. En de werkers uit landen als India en Nepal zijn voor het lot van hun gezin veel te afhankelijk van de inkomsten om iets in het hoofd te halen. De regels zijn duidelijk: een overtreding en je vliegt er voorgoed uit.”
Mensenrechten
Er valt nog iets op aan de gastheer van koningin Beatrix. De emir maakt zich sterk voor mensenrechten, bepaald niet vanzelfsprekend in het Midden-Oosten. Vrouwen mogen werken, studeren en autorijden in Qatar. De conservatieve islamitische mores worden door de hoog ontwikkelde jonge Qatari ook slim omzeild.
Studente Suzanne Schuurman: “De meiden en jongens gaan niet samen naar school en leven compleet gescheiden. Ze mogen elkaar eigenlijk niet spreken. Maar als ze toch bij elkaar in de buurt zijn kunnen ze via de blue-tooth functie op hun gsm toch contact met elkaar leggen. Dan kijken ze elkaar niet aan, maar communiceren via tekstberichtjes.”
Culturele achtergrond
De Britse olieconsultant Michel Mansell geniet met zijn Nederlandse echtgenote van zijn plaats op de eerste rang: “Vijftig jaar geleden was hier helemaal niets, tot het moment dat er olie en gas gevonden werd. In korte tijd is er een beschaving gegroeid. Dit volk snakt naar een culturele achtergrond. Bazars en paleizen verrijzen daarom in klassiek Arabische sprookjesstijl. Terwijl het er hier natuurlijk nooit zo heeft uitgezien.”
door Maurice Laparlière. woensdag 09 maart 2011 | 19:18 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 09 maart 2011 | 20:25 © Gelderlander 2011, op dit artikel rust copyright.